Op bezoek bij Eva

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; Eva is een 3 jarig meisje en zij is op deze jonge leeftijd al vanaf vorig jaar juni aan het vechten tegen een zeldzame vorm van kanker.
Wij zijn in contact gekomen met de ouders van Eva, nadat een oproep om een kaartje voor Eva’s derde verjaardag te sturen, viral ging op het internet. Zij ontvingen in totaal ruim 27.000 kaarten uit binnen- en buitenland en daarnaast nog eens 200 heliumballonnen en honderden kado’s. Dit “verhaal” heeft verschillende media gehaald in binnen- en buitenland en het is hartverwarmend om te zien hoeveel mensen er aan Eva gedacht hebben.

Afgelopen zaterdag was het dus onze beurt om iets voor Eva en haar ouders te betekenen. Even rond het middaguur belden we aan en wij werden direct hartelijk ontvangen door Eva’s ouders Ellen en Sharrol. En eigenlijk direct daarna kwam er een klein meisje op ons afgelopen die ons vrolijk begroette. Helemaal niet bang of verlegen. Dat dit Eva was, was helaas duidelijk te zien, een slangetje van haar sonde liep naar haar neus en haar haren is ze kwijtgeraakt door de chemotherapie. Het is wel even slikken om zo’n jong meisje zo te zien. Maar Eva liet zelf eigenlijk niets merken. Ze was vrolijk en wilde spelen. In de woonkamer wordt het dan nogmaals duidelijk dat Eva ook slechtere tijden kent. Bij het raam staat een ziekenhuisbed speciaal voor Eva. Het bed staat vol met knuffels. En terwijl wij om de beurt met Eva speelden, raakten wij in gesprek met Eva’s ouders.

Er wordt uitgebreid gesproken over de kaartenactie voor Eva en hoe het eigenlijk heel snel uit de hand liep. PostNL heeft ze zelfs een loods ter beschikking gesteld voor onbepaalde tijd, omdat alle kado’s en kaarten gewoon niet meer in het huis passen. En dan onderbreekt Ellen, de moeder van Eva ons. Zij had ons een lunch beloofd omdat we van ver kwamen en nog een aardige terugreis voor de boeg hadden ook. Maar wat voor een lunch was dat. We werden heerlijk verwend met zelfgemaakte soep, broodjes hamburger, roombroodjes, quiche, drinken. De tafel stond helemaal vol!

En terwijl wij aten, ging het verhaal verder. Eva at niets, dat is het gevolg van de chemokuur. Haar smaak en haar eetlust nemen dan af, maar omdat ze een sonde in heeft, krijgt ze wel voldoende binnen. Alles wat Eva extra binnen krijgt is mooi meegenomen of het nou gezond eten is of ongezond, dat maakt op dit moment niet uit, elk beetje eten wat Eva extra tot zich neemt is een overwinning op zich.

Wij krijgen te horen hoe Eva’s kanker ontdekt werd en dat het in het begin een gevecht was met de huisarts en het ziekenhuis om Eva goed na te laten kijken omdat zij zelf al het idee hadden dat er iets niet klopte. En we krijgen te horen hoe Eva haar eigen leven gered heeft door een half uur stil te liggen tijdens een scan in het ziekenhuis, iets wat uitzonderlijk is voor een, toen nog, 2 jarige. Zodoende werd het kanker gezwel ontdekt. Vervolgens hoorden wij hoe de artsen aan Sharrol en Ellen vertelden dat Eva een overlevingskans had van maar 20 procent!!! En ondanks dat de chemo nu het gezwel doet slinken, dat het nog steeds niet zeker is dat Eva dit overleefd. Dat greep ons erg aan. Maar Sharrol en Ellen laten zich niet uit het veld slaan. Zij komen op ons over als een onverslaanbaar koppel. Ze strijden met goede moed en proberen het beste te maken van de situatie die hen gegeven is.

Dan komt Eva er weer bij staan. En samen met haar moeder krijgen wij haar Kanjerketting van het ziekenhuis te zien. Bij elk onderzoek in het ziekenhuis, krijgt Eva een kraal voor haar Kanjerketting. Vorig jaar in juni begon Eva’s gevecht en nu, driekwart jaar verder, is haar ketting al ruim 4 meter lang! En Eva weet van de meeste kralen nog alles te vertellen. “Deze is van de ambulance, deze van het prikken, deze van de sonde, deze van de bloedtransfusie” en ga zo maar door. Het is indrukwekkend hoe lang de ketting is en wat zo’n klein meisje al mee heeft gemaakt in zo’n korte tijd.

En nadat wij nog even met Eva in de tuin hebben gespeeld, wij de garage vol met kaarten en kado’s hebben gezien (er moeten nog 10.000 kaarten gelezen worden en de kado’s die er nu nog staan, willen Ellen en Sharrol doneren aan andere zieke kinderen), is het voor ons tijd om Eva onze cheque uit te reiken.
Een cheque krijgen is natuurlijk niet zo leuk als een stuk speelgoed, maar als Eva eenmaal door heeft dat zij binnenkort naar de Efteling gaat voor een paar dagen en mag slapen in een sprookjeskamer, dan kunnen de dagen niet snel genoeg voorbij gaan voordat zij daarheen gaan. Eva zal ondertussen nog een chemokuur moeten ondergaan, maar als zij zich daarna beter voelt, dan kunnen ze hopelijk genieten van een paar dagen in een sprookjeswereld!

Daarna moeten we afscheid nemen, maar omdat Ellen en Sharrol zich inmiddels ook inzetten voor andere zieke kinderen, houden we nauw contact om te kijken of we in de toekomst elkaar nog van dienst kunnen zijn!

Het was een indrukwekkend bezoek, maar wat maken Eva en haar ouders een sterke indruk en hopen wij dat zij deze strijd gaan winnen!

Goed verhaal? Deel het in jouw netwerk!