Enige tijd geleden werd bij de broer van een Roparun teamgenoot botkanker ontdekt. Hij heeft inmiddels wat behandelingen gehad en heeft nog een lange weg te gaan.Als stichting wilden wij kijken of wij wat voor hem konden betekenen en wij zijn dan ook blij dat we hem vandaag mochten verblijden met een tablet om zijn ziekenhuisbezoeken iets aangenamer te maken. Lees hieronder zijn verhaal:
Hallo allemaal,
Ik ben Cher Waardenburg en bij mij is er 2,5 maand geleden Multipel myeloom (botkanker) ontdekt.
In Nederland vaak ziekte van Kahler genoemd, is een aandoening waarbij er sprake is van een kwaadaardige woekering van plasmacellen. Deze woekering vindt plaats in het beenmerg en gaat met een scala van symptomen gepaard.
Verleden jaar mei tijdens mijn werk dacht ik dat ik een spier verrekt had in de bekken. Ben toen onder behandeling van de fysiotherapeut geweest en deze dacht aan een ontstoken spier. Na verschillende behandelingen werd de klacht minder en kon weer goed lopen en fietsen. Na enige tijd kwam de pijn weer terug en kon weer moeilijk lopen en fietsen en spinnen op de sportschool ging helemaal niet meer. Na verschillende behandelingen had de fysiotherapeut een vermoeden van een versleten heup. Ik ben doorverwezen naar een orthopedisch chirurg. Na onderzoek bleek dat het geen versleten heup was, maar waar kwam de pijn dan vandaan.
Na de CT-scan werd alles duidelijk, botkanker. Op de scan konden ze zien dat ik een tumor van ongeveer 6 cm in mijn bekken had zitten.
Op dat moment stort je wereld in, en nu verder. Je hebt een hoop vragen van hoe gaan ze het behandelen en hoe kwaadaardig is het. Er gaan verschillende scenario’s door je hoofd, en op dat moment heb je zoveel vragen dat ik deze heb opgeschreven en tijdens mijn bezoeken bij de oncoloog deze heb gesteld.
Ik ben nu met de vierde en voorlopig laatste chemokuur bezig. Na deze kuur krijg ik stamceltransplantatie.
De medicijnen die ik mee krijg zorgen voor de groei van de stamcellen zodat deze via mijn bloed kunnen oogsten.
Als deze geoogst zijn dan volgt een zware chemokuur om al het beenmerg en bloedcellen te vernietigen.
Hierna worden de stamcellen teruggeplaatst en kan het herstel beginnen met de nodige nabehandelingen.
Deze ziekte is niet te genezen maar wordt stopgezet en kan altijd terug keren.
Namens de stichting Ad Vitam heb ik een tablet gekregen om de tijd dat ik in quarantaine zit te vergemakkelijken en contact te houden met familie en vrienden en de tijd door te brengen om naar muziek te luisteren.
Ik ben de Stichting Ad Vitam dankbaar dat ik de tablet in ontvangst kan nemen.
Met vriendelijke groet,
Cher Waardenburg
